Konfereracje miedzynarodowe dla spraw komunikacji radiowej ustaliły sposób oznaczania stacji.
W myśl umów każdy kraj ma przyznany mu znak dwu lub trzyliterowy zwany - prefiksem.
Tak więc Polska ma znak SP, Czechosłowacja OK, Szwecja SM, Indie VU,Australia VK.
Znak — SP 7 KAN oznacza:
SP — Polska
7 — Okręg Łódzki
K — stacja klubowa
AN — znak indywidualny
Znak — UA 9 KAW oznacza:
UA — ZSRR
9 — Daleki Wschód
K - stacja klubowa
A W — znak indywidualny
Każdy krótkofalowiec zna prawie wszystkie prefiksy na pamięć. Słysząc znak stacji, który zgodnie z Przepisami należy w czasie łączności co kilka minut powtarzać, wie dobrze, z kim ma do czynienia.
Znaki wywoławcze najaktywniejszych stacji łódzkich: SP 7 KAN, SP 7 LA, SP 7 HX, SP 7 AAK,
SP 7LW itd.
Każdy krótkofalowiec posiada specjalnie wydrukowaną wizytówkę pod postacią tzw. karty QSL. Zwyczaj przesyłania kart QSL po nawiązaniu łączności datuje się od początku ruchu amatorskiego, kiedy krótkofalowcy po udanej lub częściowo udanej łączności zwykle dzielili się uwagami po raz wtóry korespondencyjnie na temat warunków technicznych łączności. Zwyczaj ten przeszedł stopniowo w obowiązek. Listy zostały zastąpione kartami zwykle pięknie opracowanymi graficznie, na których znajdujemy wydrukowany grubym drukiem znak wywoławczy, adres operatora, datę i godzinę łączności, opis techniczny stacji, warunków atmosferycznych i propagacji (rozpowszechnianie się) fal w momencie przeprowadzania łączności.OMs (krótkofalowcy) zwykli chwalić się przed sobą nawzajem swymi osiągnięciami tj. ilością i jakością przeprowadzonych QSO (łączności). Karty QSL są więc świadectwem pracy operatora. Rzadko zdarza się, by któryś z operatorów nie przesłał swego pokwitowania. Ciche porozumienie mówi bowiem, że „QSL cardl is the final curtesy of the QSO" — to znaczy, że przysłanie karty QSL jest ostatecznym grzecznościowym sfinalizowaniem łączności. Biada takiemu, który nie przestrzega owych kurtuazyjnych form.Wieść o tym, że taki a taki nie wysyła swoich kart opublikują czasopisma krótkofalarskie różnych państw i delikwent zostanie zbojkotowany w eterze. - Trudno mu będzie nawiązać łączność.
Pomieszczenie radiostacji,owo sanktuarium nadawcy popularnie zwane szekiem (ang. snack) jest zwykle wytapetowane kartami QSL oraz dyplomami. Dyplomy to specjalny rozdział krótkofalarstwa. Ilość dyplomów posiadanych przez właściciela i operatora stacji jest podobnie jak ilość kart dowodem jego pozycji w światku krótkofalarskim. Dyplomy można otrzymywać bądź za udział w zawodach jak i za spełnienie pewnych warunków stawianych przez fundatorów danego dyplomu. Fundatorami tymi są zwykle poszczególne organizacje krótkofalarskie państw członków organizacji I.A.R.U. (International Amateur Radio Union). Jednym z najstarszych i zarazem najpopularniejszych dyplomów jest amerykański W.A-C. (Worked AU Continents). Można go otrzymać po okazaniu 6 kart QSL od amatorów z wszystkich kontynentów. Karty te wysyła się do Amerykańskiej Ligi Krótkofalowców wraz z opłata kosztów przesyłki w postaci specjalnej waluty (a jakże!) I.R-C. (International Reply Cupons) Poszczególne organizacje dysponują takimi kuponami otrzymując je przeważnie za dyplomy wystawiane przez siebie, o które ubiegają się OMs z innych krajów. Jako uznanie za wyniki w pracy w eterze uzyskuje się piękny dyplom. Każdy dyplom upoważnia operatora do uwidocznienia na swojej karcie QSL skrótu nazwy tego dyplomu. Otrzymując kartę od nieznanego operatora można na podstawie ilości dyplomów wywnioskować, z jakiej rangi nadawcą miało się do czynienia.Polska jest fundatorem dyplomu W 21 M (Worked 21 Meridian) za łączności z krajami,przez które przebiega warszawski południk 21. Dyplom amerykański DXCC — za łączności z co najmniej 100 krajami posiada w Polsce 15 osób(rok 1960), w tym jeden łodzianin o znaku wywoławczym SP 7 HX.